Tiếng trống sang canh là vở tuồng đã có công xây dựng một gánh hát Hương Mùa Thu lên đỉnh cao của ánh đèn sân khấu cùng với vở tuồng Sầu Quan Ải. Vở tuồng này ra đời năm 1957, đó là sự tài hoa của soạn giả Thu An. Giúp cho tên tuổi của hai cặp đôi Thanh Hải và Ngọc Hương được nổi tiếng và gánh hát ngày ngày phát triển. Vở tuồng này cũng đã khởi đầu cho sự nghiệp của nghệ sĩ Bo Bo Hoàng. Cô bé BoBo được xuất hiện từ đây.
Huyền thoại bé BoBo: Trong vở ''Tiếng trống sang canh'' của soạn giả Thu An, có vai em bé Bo Bo con gái thầy Chàm, bé Thanh Hoàng được phân vai ấy. Sau đêm công diễn, khán giả ngạc nhiên có một cô bé đóng chung với quái Kiệt Ba Vân dễ thương quá, nên gọi luôn tên nhân vật, từ đó mỗi khi cô xuất hiện khán giả cứ gọi ''em bé Bo Bo kìa...''.
Thấy vậy ông Thu An khuyến khích Thanh Hoàng đổi nghệ danh, thật ra khán giả đã đặt tên cho chị rồi. Từ đó chị được nhiều hãng dĩa mời thu thanh, một giọng ca lạ được mọi người mến mộ. Được một thời gian, giữa lúc sự nghiệp đang phát triển tốt thì bé Bo Bo lớn nhanh quá, lỡ trẻ con, lỡ đào, chị phải nghỉ ở nhà đi học. Năm 1964 chị được soạn giả Thu An mời về hát đoàn Hương Mùa Thu do ông mới thành lập. Một năm sau, năm 1965 chị được Ban tuyển chọn giải Thanh Tâm chấm trao giải HCV qua vai Đào trong vở ''Tiếng súng một giờ khuya'', nghệ sĩ Thanh Nguyệt là người cùng được trao giải Thanh Tâm với chị.
TIẾNG TRỐNG SANG CANH
Soạn Giả: Thu An
Út Trà Ôn ... Lê Long Việt
Hoàng Giang ... Lê Long Đỉnh
Thanh Hải ... Đào Cam Mộc
Ngọc Hương ... Quốc Hương
Thanh Thanh Hoa ... Tuyết Vân
Ba Vân ... Thầy Chàm Long
BoBo Hoàng ... Bé Bo Bo
Văn Thường ... Quốc Nghi
Cổ Nhạc:
Sáu Tửng, Bảy Hàm, Ba Xây
Cuối triều nhà Lê. Vua Lê Đại Hành mất, anh em Long Việt, Long Đỉnh tranh ngôi báu. Hoàng cung dậy sóng, Quốc Hương bị đầu độc rồi Tuyết Vân xuất hiện mê hoặc Long Việt và mất ngôi vào tay Long Đỉnh. Đến lượt Tuyết Vân cũng bị Long Đỉnh giết chết !
Còn Long Việt, sau khi mất ngôi, chạy thoát khỏi hoàng thành, lang thang đói khổ. Đêm nay, Long Việt lạc đến khu rừng vắng lã người bên túp lều con. Ngờ đâu Vua lại gặp Cam Mộc là viên cận thần ngày trước đang tận tình lo lắng cho Quốc Hương bên cạnh ông thầy Chàm lương thiện.
Tiếng trống sang canh lại giục đổ hồi !
Quốc Hương đã đẹp lại... với mối tình tươi trẻ như trăng rằm mới mọc.
Mãi theo dõi bóng hình tươi đẹp mới, Long Việt bị bốn mũi dao “thí chúa” của bọn tay sai Long Đỉnh cấm phập vào lưng... Máu đỏ tuôn tràn. Cố hướng mắt về cố đô Vua Long Việt gào lên lời thống thiết: “Ta chết vì ta là Vua, có nhiều vải mục trong kho, nhiều gạo hôi trong lẫm, mà để cho dân đói khổ lầm than !... Long Đỉnh rồi đây nó cũng chết... !”
Rồi bóng Vua từ từ ngã xuống !... Gió rừng lay chuyển ngắt quăng xuống đường vô số lá vàng khô...